Te sexy voor mijn shirt #Vic

Kledingcrisis? Nou, Vic niet hoor. Dat mijn alter wederom de maandag opeist, daar laat ik me verder niet over uit. Komt ie!

---

Fred is een goede vriend van mij met de intrigerende gewoonte om zichzelf veel te sexy te vinden voor alles – vooral voor de shirts die hij draagt. Jaren geleden heeft hij er zelfs een liedje over gemaakt. Right, geloof jij het? Zonder gekheid, dat liedje dendert wel vaak door mijn hoofd als ik weer eens voor de kast sta en geen idee heb wat ik aan moet trekken. Ik weet het, dat is niet bepaald de meest mannelijke situatie, maar niets vrouwelijks is mij vreemd.

Het is niet zozeer dat er zo’n enorm aanbod is dat zich vanuit mijn kledingcave toelacht. Welnee. Ik heb een zeer beperkte selectie kleding. Dat is dan misschien wel weer mannelijk. Ach, mannelijk, vrouwelijk of onzijdig – het probleem is al groot genoeg zonder deze worsteling der seksen. Overigens is het wel zo dat wanneer mijn schone levensgezel haar wat moet ik nou toch aan?-riedel afdraait, ik dat meer dan eens complete onzin vind. Het maakt ook allemaal niet uit. Als ik zeg dat iets haar leuk staat, dan kiest ze toch voor wat anders. En als ik zeg dat ze misschien beter iets anders aan kan doen, dan kijkt ze me vernietigend aan. Vanaf dat moment maakt het niet uit wat ik verder vind van de tientallen nog te volgen combinaties. Want ik vind het toch niks. Althans, dat zijn haar woorden. Ik staar tegen die tijd alleen nog glazig voor me uit en knik af en toe. Wordt me niet in dank afgenomen. Terecht ook.

Zit ik namelijk in dezelfde existentiële kledingcrisis, dan verwacht ik ook uitsluitend lovende kritiek van haar kant. Maar nee, dikke doei voor mij. Uiteindelijk draait het erop uit dat ze ‘prima’ antwoordt op mijn vraag ‘wat vind je? Leuk? Kan dit? Of…?’ – dodelijk natuurlijk. Hallo, ik heb ook gevoel. Dan zucht ik, verwijt haar dat mijn kleding nóóit goed is en stamp weer terug naar de kast. Mijn versie eindigt meestal half naakt op bed in de foetushouding. Met veel zuchten voor het dramatisch effect. Ik ben nu eenmaal een volwassen man die uitstekend overweg kan met de grote gebeurtenissen in het leven.

Het komt gelukkig altijd goed. Vraag me niet hoe, maar het lukt. Negen van de tien keer trek ik gewoon aan wat me al die keren ervoor ook goed is bevallen. Ik houd er wel rekening mee dat ik niet door het leven ga als de man die altijd hetzelfde overhemd aan heeft. Dat kwam jaren geleden nog weleens voor, maar – zoals je mag verwachten van een zichzelf ontwikkelende man – daar heb ik van geleerd. Ah, wat ik dan de tiende keer aantrek? Goede vraag. Scherp ook. Ik dacht er snel overheen te typen, maar nee, je hebt me. Nou, de tiende keer trek ik iets van mijn vriendin aan. Een mantelpakje of jumpsuit. Met een kort rokje mag ik ook graag voor de dag komen. Soms houd ik het alleen bij een kinky lingeriesetje. Ja, echt. Ik verras mijn medemens nu eenmaal met veel plezier.

Oké, geintje. De tiende keer heb ik meestal mezelf kort daarvoor weten te verwennen met iets nieuws. Een sexy shirt of iets dergelijks. En dat mag ik dan aan. Als beloning voor alle keren dat ik zuchtend, stampvoetend en wanhopig voor mijn kast stond. Dat zijn de glorieuze momenten dat de hele buurt mee mag genieten en ik mijn goede vriend Fred ruim baan geef: ”I am too sexy for my shirt, so sexy it hu-hurts!”

---

verscheen 14 juni 2016 op Blue Diamond