Nah, eigenlijk is het andersom, we zijn weer thuis van van weggeweest. Maar stiekem zijn we verliefd geworden op Arnhem en omgeving. Dat waren we al een beetje. We houden het nog wel een beetje stil, want we weten niet of Arnhem ons ook lief vindt. We denken van wel, maar zeker weten doen we het niet. En we willen niets forceren. Dus vandaar. Rustig aan.
Zoals bedacht: we bezochten het Museum Arnhem als afsluiter. Tot ons grote plezier hing er veel van Jan Mankes. Wij blij. Maar ook ander mooi spul. Charley Toorop. Pyke Koch. Stiekem ook Willink. Tegen de voorkeur in zelfs een beeld van Zadkine dat waarderend werd toegeknikt. Inkoppertjes, oké, ik weet. Maar ook van jonge, hedendaagse kunstenaars raakten we in hoera-stemming. Merlijne Marell bijvoorbeeld.
Mag ik een cliché gebruiken? Ja, dat mag ik. Moe en voldaan kwamen we weer thuis. Bijna weer toe aan vakantie. Al zit de eigen wc-bril toch ook wel weer lekker. Dat je zoiets al na twee dagen kan missen. Mooi toch in een verder volledig zinloos bestaan. Zie je wel. Weer thuis. Fijn.
ego echo 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.