Geluid

Tijd voor een proper bericht. Ik heb jullie de laatste dagen een beetje af zitten schepen met gemakkelijk gerommel, maar geloof me: dat doet mij evenzo lijden! Nou ja, relatief dan.

En waarom al die nodeloze prietprut? Gewoon, lekker bezig. Dat vooral. Optredens met MANKES en sinds vier jaar ook weer eens solo. En het was allebei een weldaad voor mijn geestelijke staat van zijn.

Afgelopen zaterdag speelden Selma en ik voor het eerst sinds zeven maanden weer eens samen. We hielden het eenvoudig wat betreft instrumentarium. Dat was met name een praktische keuze, want het moest op de fiets mee en de trein in. Dan nog een kleine tien minuten lopen in Castricum. En ja, zelfs dan zijn een trommel, gitaar en saz, de merchandise en overige toebehoren toch nog een flinke last. We zijn wel wat gewend, dus we dragen ons lot als ware artiesten.
We hebben een half uur gespeeld en onder andere met dank aan de geluidsman nog lekker ook! Het was fijn om te ervaren dat we samen de klus ook nog steeds met overtuiging klaren. Zo werd het letterlijk een Fête de la Musique. Na afloop nog wat lieve mensen gesproken die zich aangenaam hadden laten verrassen en ons gastenboek tekenden. Kijk, dat is toch mooi.

Zondag mocht ik solo aan de bak. Park Lepelenburg in Utrecht is inmiddels geen onbekende plek meer voor me. Bijna jaarlijks kan ik er terecht met een muzikaal project. En is het niet daar, dan wel op een ander podium van ZIMIHC’s Lazy Sunday Afternoon. Een fijn initiatief dat met hart en ziel wordt geleid door Simon. Mag ook wel eens gezegd. Noteer trouwens ook maar alvast 13 augustus, dan spelen we met MANKES tijdens Lazy Sunday op het podium van het Tolsteegplantsoen in Utrecht.

Zoals eerder al beloofd heb ik zondag een prettig potje herrie staan maken. Vijf moppies muziek in een half uurtje. Dat past net. Zoveel mogelijk aan elkaar door. Ook voor mij weer een experiment (hou ik van!). Deze keer met akoestische gitaar en effectpedalen. Oh, en bij twee nummers/stukken de drumcomputer. En dan maar zien. Op een gegeven moment vond ik precies de goede feedback, de juiste noise. Ik kan het je niet uitleggen, maar dan sta ik daar met een denkbeeldige stramme kabouter hoor! Middenin het geluid en dan spelen met het geloei dat de klankkast van mijn oude, trouwe akoestische barrel voortbrengt. Genot mensen, puur genot!
Het publiek op het veld wist aanvankelijk niet wat hen overkwam, maar uiteindelijk lieten ze na die ruim vijfentwintig minuten anything between soundscapes and plain songs hun waardering horen. Misschien was het opluchting, kan ook, maar ik houd het voor nu nog even op waardering. Weet je, het was ongebruikelijke en zware kost voor de meeste mensen, maar dan maak je tenminste nog eens wat mee, ja toch, niet dan?
Ook nu wil ik met alle liefde de geluidsman danken. Hij voelde perfect aan waar ik op hoopte. Hij speelde met wat delay op mijn stem en liet de karige drumtrack vet, vol en diep klinken. Veel blijer kun je mij niet maken. Je kunt namelijk nog zo leuk bezig denken te zijn, zonder goed geluid ben je compleet naakt. Dat u het weet.

Er werd eerder deze week gevraagd of er wat beeldmateriaal gedeeld kon worden. Ik zou het graag doen. Echter, de lieve vriendin die ik had gevraagd een minuutje of wat te filmen (voor het idee), ging zo op in de muziek dat ze zich na afloop pas realiseerde dat ze de hele tijd met haar telefoon in haar hand had gestaan zonder er verder iets mee te doen. Lief toch? Ik heb wel een geluidsopname gemaakt op het podium, maar die is niet geschikt om openbaar te maken. Het is niet anders. Als schrale troost mijn setlijst. Dan heb je een idee.